De Limburgers heten u welkom

Zéér goed nieuws vandaag op de nieuwswebsite van de BRT. Na jaren ons verboden te hebben om onze eigen borden aan de provinciegrenzen te plaatsen, komen nu eindelijk de vertrouwde borden waarop staat 'De Limburgers heten u welkom' terug! Eén of andere idioot had die jaren geleden buiten de wet gesteld, omdat ze de eenheid van Vlaanderen zouden ondermijnen (er is één Vlaanderen, en 'Limburgers' zijn niet anders dan anderen, dus ze mogen niet hun eigen borden hebben). U lacht, maar dit is effectief waarom die borden moesten verdwijnen.

Dit is trouwens ook de reden waarom het Vlaams Blok en de N-VA de provincies willen afschaffen. De samenhang tussen de Limburgers ondermijnt volgens hen de Vlaamsche identiteit. Onze verbondenheid met onze gouwgenoten aan de andere kant van de Maas zorgt ervoor dat mensen hun Vlaamsch fascisme en racisme minder snel slikken, en daarom moet de provincie Limburg verdwijnen, en vanuit Brussel bestuurd worden.

Niet zolang ik er ben! En trouwens, in Ham hebben we ons 'de Limburgers heten u welkom' bord altijd laten staan!

De Limburgers heten ons weer welkom (BRT Nieuwsnet, 28.06.2006)
wo 28/06/06 - De provincies Belgisch- en Nederlands-Limburg gaan vanaf vandaag aan hun provinciegrenzen hetzelfde welkomstbord plaatsen.
Daarop komt opnieuw de tekst "De Limburgers heten u welkom". De afgelopen jaren stond op de borden "De provincie Limburg heet u welkom", maar dat zou volgens de deputatie te weinig de gastvrijheid uitstralen.
Wat wel verschilt op de borden, is het wapenschild. Het eerste bord wordt vandaag in Stramproy in Nederland onthuld. In de komende dagen worden ook de andere borden geplaatst.

Solidariteit met zieke mensen

De regering heeft blijkbaar een nieuwe manier gevonden om zuurverdiend belastinggeld op te smossen:

Agenten krijgen geld om gezond te blijven (De Standaard, 27.06.2006)

BRUSSEL - Vanaf 1 juli volgend jaar krijgen politieagenten die met pensioen gaan een eindeloopbaanpremie die afhangt van het aantal ziektedagen dat ze (niet) hebben opgenomen. Dat schrijven Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.Net als alle andere overheidsambtenaren heeft een politieman 'recht' op 30 betaalde ziektedagen per jaar. Voor iemand die gedurende zijn hele loopbaan niet of nauwelijks afwezig is geweest wegens ziekte, kan dat tegen het pensioen oplopen tot een 1.000-tal niet-gebruikte ziektedagen.In het protocolakkoord dat de regering met de top van de federale politie en de vakbonden heeft bereikt, kan een gewone agent voor die dagen een premie tot 8.000 euro netto opstrijken, een korpschef het dubbele.Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael hoopt op die manier oudere politiemensen langer aan het werk te houden. De premie is volgens hem minder duur dan het vervangen van een agent die met ziekteverlof gaat. Sommige vakbonden vinden de premie echter fundamenteel oneerlijk tegenover zieken.

Mijn voorstel tot hervorming van de ziektewet...

...is heel eenvoudig. Ben je ziek? Geen probleem. Je mag thuisblijven mits een briefje van je huisdokter. Wil je echter ook nog eens betaald worden, dan dien je te beschikken over de goedkeuring van een speciale door de regering aangeduide controle - arts. Enkel degenen die erkend zijn door zulke controle - artsen kregen ziektevergoeding. De praktijk van de huisarts plat te lopen voor doktersbriefjes is een wijd verspreid gegeven in dit land, en daar moet het maar eens gedaan mee zijn. Hardwerkende mensen betalen voor een heel legioen van pipo's die maandag hun bed niet uitraken. Dus het opsparen van ziektedagen? Geen probleem... Wil je voor die opgespaarde ziektedagen ook betaald worden, dan zorg je maar beter dat je ècht ziek bent.

Wij zijn voor solidariteit met mensen die geen werk vinden, en wij zijn voor solidariteit met mensen die lichamelijk niet in staat zijn om te werken. Maar een samenleving mag geen profiteurs tolereren. Op die manier maak je elke solidariteit verdacht, en help je de sociale zekerheid naar de haaien.

Compleet van de wereld

Als geschiedschrijvers later terugkijken op de huidige paarse regering, zullen ze overvallen worden door verbazing. Wat bezielde de mensen om een figuur als Guy Verhofstadt zonder leiband te laten rondlopen? Ons land wordt geconfronteerd met een aantal ernstige uitdagingen (broeikaseffect, vergrijzing en pensioenen, verkeersopstoppingen tot in het oneindige, enorm dure ziekteverzekering, concurrentie van lage loonlanden,...). Echter hebben wij een eerste minister, de leider van dit land, die niets anders doet dan zijn goesting.

Verhofstadt is totaal het spoor bijster, en heeft zich op zijn hobby's gestort, terwijl het land maar voortmoddert. Zijn hobby - project is voornamelijk de Europese Unie. Die zit nochtans ook behoorlijk op zijn gat, en alle Europese regeringsleiders zijn het er over eens dat men dat maar even moet laten bekoelen. Daar gebeurt de eerstvolgende twee jaar dus niks. Verhofstadt daarentegen blijft vrolijk het enige waanzinnige plan na het andere lanceren, en daar zijn volledige tijd in stoppen om die aan te prijzen.

Na de dramatische gebeurtenissen op de bus in Antwerpen, vond hij het dan toch nodig om van zijn berg neer te dalen. In plaats van discreet zijn medeleven te betuigen met de familie, vond hij het nodig om te beginnen campagne voeren voor de komende gemeenteraadsverkiezingen.

De wet op de voorwaardelijke invrijheidsstelling moest worden verstrengd. Dit terwijl iedere advocaat weet dat die wet al niet fatsoenlijk werkt, omdat de regering te weinig middelen vrijmaakt. Op die manier is voorwaardelijke invrijheidsstelling voor veel gevangenen iets waarvan ze wel eens gehoord hebben, maar dat ze toch nooit gaan krijgen.

Maar het allerergste is natuurlijk het feit dat de vermoedelijke daders minderjarigen zijn, en dus totaal niet onder de wet voorwaardelijke invrijheidsstelling vallen! Met andere woorden: Verhofstadt probeert gewoon voor de gemeenteraadsverkiezingen te doen uitschijnen dat de VLD 'hard is voor criminelen'. Het zal hem worst wezen wat die man op de bus is overkomen. Het schaamteloos misbruiken van een menselijk drama als dit, moet je onze premier dus niet leren. Hij doet, zoals altijd, zijn goesting, tot meerdere eer en glorie van zichzelf.

Het is tijd voor een nieuwe eerste minister. Een eerste minister die werk ziet, en er werk van maakt. Een eerste minister die aan de mensen denkt, en niet aan zichzelf.

Afscheid van Julienne

Op maandag 19 juni is Julienne Spaepen overleden. Zij zou op 29 juni 80 jaar zijn geworden. Julienne was bij de verkiezingen in 2000 kandidaat op de Hamse Agalev - lijst. Tot op het laatst is zij actief Groen! - lid gebleven.

Het ging de laatste tijd minder met Julienne. Ze was moeilijk te been, en kon niet meer alleen thuis blijven. Vorig jaar is zij dan opgenomen in rusthuis de Berk in Meerhout, waar zij maandag dus is overleden.

Wij bidden voor haar, en bieden de familie onze innige deelneming aan.

Heimwee naar de CVP

Het kartel met de N-VA legt de CD&V geen windeieren. Veel belangrijker dan wat stemmen biedt de N-VA de CD&V vooral iets anders wat ze broodnodig had: een ideologie.

Het kerkelijke, het katholieke, het christelijke was al lang niet meer het bindmiddel dat de partij samen hield. Dit verkondigen de mandatarissen toch te pas en te onpas, op debatten en in jeugdhuizen.

Ze doen dit met zoveel overtuiging dat ik hen ook geloof: met uit christelijke overtuiging aan politiek doen, heeft de CD&V niets meer te maken.

Wat de CD&V niet is (christelijk), maakt echter pijnlijk duidelijk dat men eigenlijk niet goed weet wat men wél is...

Af en toe durfde één of andere backbencher aarzelend 'het humanisme' suggereren als kernidee. Maar pijnlijk duidelijk was dit slechts een schaamlapje voor het feit dat slechts een streven naar de macht de verschillende facties, strekkingen en individuen van de CD&V samen hield.

En toen kwam de N-VA.

De CD&V leefde op. 'Goed bestuur' was al hun dada (wat eigenlijk gewoon wilde zeggen dat ze saai zijn, en hopen dat de kiezer daar zelf in zijn hoofd 'saai maar degelijk' van maakt). De jarenlange bestuurservaring ( lees: machtsgeilheid) werd zo hét kernidee van de CD&V. Wat uiteraard een wankele constructie was.

En toen kwam de N-VA.

Niet wij, maar België is de wankele constructie! Zo luidde het plots in talloze geledingen van de CD&V. De Walen zijn profiteurs. België Barst! Confederalisme nu! Met België hebben wij geen enkele emotionele band meer. De mentaliteit van de Walen is te verschillend.

De N-VA geeft de CD&V terug een idee. Met naastenliefde of christelijke overtuiging heeft dit niets te maken. Integendeel. Een zwart schaap of zondebok zoeken in plaats van problemen op te lossen, is verre van christelijk. Het op basis van foute cijfers verdacht maken van anderstalige landgenoten, is niet de kern van het katholieke geloof.

De CD&V heeft terug een idee. Het verkeerde idee, jammer genoeg.

Een Hof van Beroep voor Limburg

Geen hof van beroep in Limburg

BRUSSEL - Minister van Justitie Laurette Onkelinx heeft in antwoord op een vraag van CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen nog eens herhaald dat er geen Limburgse afdeling van het hof van beroep in Antwerpen komt.Dat schrijft Het Belang van Limburg. De oprichting van die afdeling staat in het regeerakkoord, maar de minister zegt geen geld te hebben. Wel bevestigde Onkelinx dat er een nieuw gerechtsgebouw komt in Hasselt waarin de verschillende rechtbanken gehergroepeerd zullen worden, maar daar zal geen plaats zijn voor een afdeling van het hof van beroep.

Het is toch godgeklaagd. Nu hebben ze net alle rechtbanken proper geherhuisvest in Hasselt (nieuw gebouw voor Rechtbank van Eerste Aanleg, de Rechtbank van Koophandel opgefrist, de Jeugdrechtbank verplaatst). Aan een nieuw gebouw is dus geen enkele nood. Wat wèl broodnodig is, is een Hof van Beroep. Dat was bovendien de afspraak in het regeerakkoord. Maar daar is dan géén geld voor. Resultaat: de files naar Antwerpen staan alle dagen vol met Limburgse advocaten. Zéér milieuvriendelijk. En bovendien nog maar eens een voorbeeld van hoe men met Limburg denkt te kunnen sollen.

Zondagsrust voor iedereen

De zondagsrust. Eén van de grote verwezenlijkingen van de sociale strijd. De socialisten en de christelijke arbeidersbeweging hebben hand in hand gestreden voor de rechten van de arbeider en de kleine winkelier, en de zondagsrust is één van de grote verwezenlijkingen van die strijd.

De socialisten vonden dat de werknemers recht hadden op rust, de christen - democraten vonden dat ook, en meer bepaald op de dag des heren.

Voor mijn generatie is de zondagsrust vanzelfsprekend.

Echter zijn er kwaadaardige liberalen, meestal West - Vlamingen blijkbaar, genre Vincent Van Quickenborne en Bart Tommelein, die vinden dat de economie moet doordraaien op zondag (als de economie doordraait gaan de mensen ook doordraaien, maar dat is uiteraard bijzaak voor onze liberale vrienden).

De winkels moeten kunnen openblijven op zondag, voor onze liberale tafelspringers. Dat de grootwarenhuizen en de grote winkels hiermee geen probleem hebben, spreekt vanzelf. Zij werken met personeel in een ploegenstelsel. Dat de kleine winkeliers, die zelf in de winkel staan, zo helemaal geen rust meer hebben, omdat ze meegesleept worden in deze moorddadige concurrentie, zal de liberalen worst wezen. Als de grote winkels open zijn, moeten de kleine ook open doen, anders verliezen ze cliënteel.

Concurrentie is blijkbaar het hoogste goed voor de liberalen, en als er mensen kapot geconcurreerd worden, dan is dat maar zo. Tot zover de illusie dat de VLD er is voor de zelfstandigen. De VLD is er blijkbaar alleen voor de grote kapitalisten, die personeel voor zich kunnen laten werken. De kleine zelfstandigen moeten hun plan maar trekken.

Zondag is een dag om te rusten. Als sociaal en christelijk politicus, spreekt dat voor mij vanzelf.

De vrije markt is het beste economische systeem. Maar we moeten als linkse politici duidelijk er voor kiezen, dat er dingen belangrijker zijn als de vrije markt zelf. De vrije markt is een middel, geen doel op zich. Het welzijn van de mensen is het doel. Ook het welzijn van de kleine zelfstandige ondernemer. En daarom horen er op zondag géén winkels open te zijn.

Een stevig Vlinderbeleid

Het weer wordt stilaan beter, en steeds vaker zitten mensen op een terrasje een frisse pint te drinken, en wat te mijmeren in het zonnetje. Op een bepaald moment vragen de meeste mensen zich dan ook af: 'Waar zijn in godsnaam alle vlinders gebleven?!'

België prijkt op een weinig benijdenswaardige eerste plaats op de Europese ranglijst van landen waar de dagvlinderstand het hardst achteruit gaat. In de afgelopen 25 jaar is het aantal dagvlinders in ons land met liefst driekwart afgenomen. Dat blijkt uit een studie van Britse onderzoekers die de ontwikkeling van de Europese vlinderstand in kaart hebben gebracht. Het verlies aan vlinders komt volgens de onderzoekers doordat er steeds minder leefgebied voor de insecten overblijft. Ze leiden een betrekkelijk kort leven en stellen zeer kieskeurige eisen aan hun leefomgeving.

Niemand kan op zijn eentje de wereld veranderen. Maar als iedereen zijn steentje bijdraagt, dan komen we er wel. Daarom zullen SP.a en Groen!, die in Ham tezamen naar de verkiezingen gaan, in de volgende gemeenteraad samen een stevig Vlinderbeleid voeren. We zullen onderzoeken hoe de gemeente Ham zijn gronden zo kan beheren, dat we de bedreigde vlinders alle leefruimte geven die ze nodig hebben. En we zullen in samenspraak met de natuurverenigingen een voorlichtingscampagne op touw zetten, zodat alle inwoners van Ham hun steentje kunnen bijdragen om het de vlinders in hun eigen tuin zo aangenaam mogelijk te maken.

Wij doen geen loze beloften voor de verkiezingen, maar op een stevig vlinderbeleid mogen onze kiezers rekenen vanaf 2006!