Staatshervorming voor beginners

Ramp, oh ramp. De staatshervorming zit in een impasse, berichten de kranten vandaag. Ik ga géén opsomming geven van alle problemen die volgens mij belangrijker zijn dan dit non - dossier (kijk om je heen, je weet zelf ook welke ze zijn).

De franstaligen zijn blijkbaar niet echt geïnteresseerd om Yves Leterme en zijn fascistische N-VA - kornuiten op hun wenken te bedienen. Misschien omdat zij maandenlang beledigingen naar het hoofd van de franstaligen hebben zitten slingeren om aan hun achterban te tonen hoe stoer zij wel niet durfden zijn. De strikjes campagne van N-VA als triest dieptepunt. Ik kan niet beginnen te beschrijven hoe beledigend en stigmatiserend die campagne was. Laat me zeggen dat ik dus alle begrip heb voor de Franstaligen wanneer ze nu een unaniem en welgemeend 'steek je eisen waar de zon niet schijnt' als antwoord klaarhebben.

Want, beste Yves, wat dit land nodig heeft is géén 'betere bevoegdheidsverdeling', maar een beetje beleefdheid en wederzijds respect. En dat begint bij jezelf. Maar je bent een tsjeef, en gespecialiseerd in de oude christendemocratische deugd van de hypocrisie, dus dit is ongetwijfeld niet aan je besteedt. Mijn campagneslogan was toch 'respect'? Respect is een levenshouding, Yves, géén campagneslogan. En als je die onnozele halzen van de N-VA ondertussen hun gang laat gaan, een behoorlijk holle slogan bovendien. Ze hadden evengoed een opgestoken middenvinger op hun affiches kunnen zetten. Maar soit, ik dwaal af.

Het probleem zit 'm immers niet bij de Franstaligen. Het probleem zit 'm bij de Groen! en de SP.a. De staatshervorming is een dossier waarbij zij niets maar dan ook niets kunnen winnen. Het probleem bij SP.a is dat Frank Vandenbroucke (de minister, niet de coureur, al maakt dat qua verwezenlijkingen en uitgekraamde onzin géén enkel verschil) de hele partijtop overtuigd heeft dat ze daar wél belang bij hebben. Dus de SP.a maakt de kapitale blunder om zijn steun toe te zeggen voor een dossier waar de eigen achterban zeker niet voor, en waarschijnlijk radicaal tegen is. Daarmee bovendien ook nog eens in de kaart spelend van de CD&V, waar een deel van het kiespubliek naartoe is gelopen.

Idem bij de groenen. Wij hebben een nota over een eventuele staatshervorming. Niemand zat daarop te wachten, maar men ging er binnen de partij van uit dat er sowieso over gepraat zou worden. Echter blijkt men dit een aantal maanden later vergeten te zijn, en gaat men er op één of andere manier van uit dat die nota ons standpunt vertegenwoordigd. Foute boel jongens. Gewoon boycotten, dat hele dossier. Laat Leterme zich er maar eens uitlullen. Maar geef 'm aub niet gelijk door 'm de Franstaligen als zondebok te laten gebruiken voor het feit dat hij zijn domme plannen niet kan uitvoeren. Want als er dan nieuwe verkiezingen komen, zijn wij het haasje. In dat debat hebben wij immers helemaal niks te zoeken.

Druk, druk, druk

Er zijn zo van die waarheden die nooit verloren gaan. Vroeger, toen ik studeerde, in het middelbaar of aan de universiteit, droomde ik van een rustige maand juni. Terraskes doen, boswandelingen, wat in de beek plonzen, languit in het gras rusten. Dat soort dingen. Ik heb er altijd op gehoopt dat ik, één keer als de studententijd achter de rug was, aan deze zaken toe zou komen.

Maar de waarheid is zoals steeds heel anders. Juni, beste vrienden, is de drukste maand van het jaar. In juni moeten de belastingenaangiftes binnen (wat voor zelfstandigen echt niet om te lachen is). In juni moeten alle pro deo - dossiers afgesloten worden die beëindigd zijn in het afgelopen gerechtelijk jaar. En daarenboven proberen de rechtbanken nog snel een aantal zaken te regelen vóór het gerechtelijk verlof, zodat je sowieso al dubbele shiften draait. Dus, lieve lezertjes, hou uzelf in stilte bezig, en we zien elkaar weldra terug.

Analyse van een groene wederopstanding

De campagne bij Groen! is meestal 'ludiek', de verkiezingsuitslagen meestal iets minder om te lachen. Misschien volgende keer toch een keer de campagne serieus aanpakken, dan vergaat het lachen ons misschien een keer niet wanneer we de uitslag krijgen.

Maar soit. We hebben de vier jaar in de woestijn overleefd, en dat is voor mij het belangrijkste. Vanaf nu gaan we terug opbouwen. Dat de groenen wel een serieuze partij kunnen zijn, bewijst Ecolo dagdagelijks. We moeten dan ook stoppen met in de marge (om niet te zeggen in de marginaliteit) op de politieke flank te zitten prutsen tussen de PVDA's en de CAP's van deze wereld, en moeten terug aansluiting zoeken met ons kiespubliek: de moeders aan de schoolpoort, die dezelfde bezorgdheid delen omtrent de toekomst (zowel op sociaal als op ecologisch vlak) als ieder van ons in de partij, maar die zich niet geroepen voelen om zich te identificeren met partij die op één of andere manier als 'extremistisch' beschouwd wordt.

En we moeten gaan voor getalenteerd politiek personeel. Dat draait nu véél te weinig om communicatievaardigheden, en véél te véél om voldoen aan een bepaald profiel (we zijn nog altijd op zoek naar die ene ongehuwde lesbische allochtone moeder, de natte droom van de groene kieslijstsamensteller).

Oh ja: en charisma is ook niet te koop. Een CV is dus ook niet alles, als het niet 'klikt' met de mensen. Kiezen voor jonge lijsttrekkers is bewonderenswaardig. Kiezen voor jonge lijsttrekkers met het charisma van een pompbak is gewoon dom.

Campagne 2007

Op het campagnepad, al folders bussend, heeft een mens de tijd om na te denken.

Eerste vaststelling die ik deed, was dat het een compleet raadsel is waarom er niet meer postbodes seriemoordenaars zijn. Occasioneel is er wel eentje, maar toch is dit zéér uitzonderlijk. Terwijl twee avonden met mijn fiets foldertjes in brievenbussen stoppen mij reeds tot zware gewelddaden tegen medemensen dreef. Ik mag er niet aan denken wat er zou gebeuren als ik dat, dag in dag uit, voor mijn beroep moest doen. Want, het is werkelijk onbegrijpelijk waar mensen in godsnaam hun brievenbus allemaal staan hebben. Op de gekste plaatsen, met maar één constante: je moet halsbrekende toeren uithalen om er te raken. En dan meestal er nog een hoop grind voor waar je met je fiets niet doorgeploegd raakt. Of langs een oprit met een hoogteverschil dat het nageslacht niet ten goede komt.

Tweede vaststelling, die ik op deze heerlijke juni - avonden deed, was dat er nauwelijks mensen buiten waren. Iedereen zat blijkbaar binnen voor de TV. Zéér vreemd, want het was echt zalig weer. Niet te warm, niet te koud, ideaal om een avondje buiten wat te zitten kletsen en een pint te drinken. Ik heb nauwelijks een levende ziel gezien.

Derde vaststelling: de mensen die dan wél buiten waren, liepen vooral rond met een bus onkruidverdelger op de rug. Wat is de meerwaarde van al die tuinaanleg, wanneer je toch gewoon 's avonds voor de TV gaat zitten? Stoefen tegen de buren? Ik heb in er in ieder geval weinig behoefte aan.

Vierde vaststelling is dat de groenen het waarschijnlijk redelijk gaan doen met de verkiezingen (heb in jaren niet zoveel mensen een groen bord in de tuin weten zetten, of een affiche aan de ruit weten hangen), maar dat niemand het ons lijkt te gunnen. In de media weigert men de klimaatopwarming als een thema bij de verkiezingen aan te duiden. In plaats van over de 'klimaatcrisis' spreekt men de hele tijd over de 'klimaathype' - alsof het een opstoot van domme japanse ruilkaartjes bij achtjarigen betreft. Zielig. Bovendien lijken de traditionele partijen - CD&V, SP.a, VLD en VB de groenen maar een vervelende stoorzender te vinden. Klein voorbeeldje: in Leopoldsburg maakt men er een sport van om de groenen constant te overplakken op de gemeentelijke verkiezingsborden. Jammer dat men zich aan zoiets belachelijks moet laten kennen. En in Ham staat er duidelijk op de gemeentelijke verkiezingsborden 'Eén bord per partij'. Uiteraard pikt iedereen er twéé in. Behalve de groenen - wanneer wij er twee beplakken, dan worden we overplakt door één van de vier machtspartijen. Te belachelijk voor woorden natuurlijk. Op bepaalde plaatsen presteert men het dan zelfs nog om bij op ons ene bord te komen hangen. Alleen al voor dit soort infantiele onnozelheden, zou je hopen dat het verkiezingsresultaat zondag groen kleurt.