Slaap maar lekker verder

Van weinig zaken kan ik zo kwaad worden, als de uitspraak 'de groenen zijn niet meer nodig, de andere partijen zijn toch ook groen'. Lezen de mensen die dit vertellen geen kranten, kijken ze geen TV? Komen ze niet buiten? Interesseert het hun misschien gewoon niet?

Dag in, dag uit worden we geconfronteerd met de gevolgen van de aardopwarming, en onze regeringen (we hebben er zelfs een zevental) slagen er in nog afweziger te zijn in het hele debat dan de Amerikaanse regering.

Ik heb zelfs nog liever Bush, die openlijk laat blijken dat de planeet hem geen ene moer interesseert, dan twee figuren als Verhofstadt en Leterme, die doen alsof ze 'er mee bezig zijn', en iedereen gerust in slaap sussen, maar dan er niet in slagen om ook maar één maatregel te nemen om de CO2 - uitstoot werkelijk terug te dringen. De hele planeet gaat in een rotvaart naar de kloten, en onze leiders liggen te slapen aan het stuur.

Waarschijnlijk zal het wel weer de schuld van de Walen zijn, en wordt iedereen gesust met de uitspraak dat ze een stevig klimaatbeleid zullen voeren na de communautaire onderhandelingen na de verkiezingen van volgend jaar.

België mist Kyotodoel volledig (DS 27.10.2006)

BRUSSEL - Zelfs met bijkomende maatregelen zal België er niet in slagen de Kyotodoelstellingen tegen 2010 te halen. Dat blijkt uit een rapport van het Europees Milieuagentschap (EEA), een instelling die gegevens verzamelt voor de Europese Commissie, aldus De Tijd vrijdag.Zeven EU-landen, waaronder België, stevenen met het bestaande beleid af op een stijging van de uitstoot in 2010, in plaats van een daling. De Europese Unie engageerde zich in het klimaatverdrag van Kyoto tot een vermindering van de CO2-uitstoot met gemiddeld 8 procent. België beloofde een vermindering met 7,5 procent tegen 2010, vergeleken met het referentiejaar 1990.Met de bestaande maatregelen om de uitstoot te verminderen, boeken de vijftien oude EU-lidstaten slechts een reductie van 0,6 procent in 2010. België strandt op een toename van de uitstoot met 1,2 procent. Dat blijkt uit projecties van het EU-milieuagentschap. Indien ook bijkomende beleidsmaatregelen die al in de pijplijn zitten, in rekening gebracht worden, daalt de uitstoot van de EU-15 met 4,6 procent in 2010 en van België met een luttele 0,7 procent.

Intussen in de Vlaamse Regering...

Belgen verkwisten de aardbol (Het Volk 24.10.2006)

België stijgt van de 20ste naar de 13de plaats in de lijst van landen die niet duurzaam omspringen met natuurlijke hulpbronnen. Mochten alle aardbewoners er dezelfde verkwistende levensstijl op nahouden, dan verbruikten we drie aardbollen. Om de twee jaar publiceert het Wereldnatuurfonds (WWF) het living planet report.

Onderdeel van dat rapport is onze ecologische voetafdruk: een poging om ons verbruik van natuurlijke hulpbronnen af te zetten tegenover de mogelijkheid van de aarde om ze te vernieuwen. Die voetafdruk wordt gemeten in hectares productieve oppervlakte die nodig zijn om te vernieuwen wat elke mens verbruikt of om op te vangen wat wij aan afval produceren. Sinds midden de jaren '80 verbruikt en vervuilt de wereldbevolking meer dan wat de aarde kan opleveren en/of verwerken. ,,Ons laatste rapport bevestigt die trend'', schrijft WWF-directeur James Leape in het voorwoord. ,,Onze impact op de hulpbronnen is verdrievoudigd sinds 1961. Onze voetafdruk (2,2 ha gemiddeld wereldwijd) overtreft tegenwoordig met een kwart de biocapaciteit (1,8 hectare) van de planeet.''

In het vorige rapport, uit 2004, staan exact dezelfde cijfers, maar toen werd dat omschreven als een overschrijding met 21 procent, nu wordt gewag gemaakt van 25 procent. De rekenkunde leert dat de waarheid daartussen ligt: toen en nu een overschrijding met iets meer dan 22 procent. Het Wereldnatuurfonds is een lobbygroep, en lobbyen veronderstelt alarmerende cijfers. Dan klinkt een kwart beter dan 20 procent, vandaar.

Maar afgezien van dit slordigheidje - er staan er nog in dit rapport - blijft het onweerlegbare feit dat de mensheid sinds twee à drie decennia roofbouw pleegt op de planeet. Hoe rijker, hoe meer roofbouw ( zie onze top-vijftien ). Afrika is arm, en leeft bijgevolg op een voetafdruk van 1,1 ha, behoorlijk onder de biocapaciteit van de aarde. Elke Europeaan heeft een voetafdruk van 4,8 hectare. België steekt met 5,6 ha een eind uit boven dat EU-gemiddelde. Sterker, in het vorige rapport stond België pal op die 4,8 ha, en bijgevolg is onze roofbouw in twee jaar tijd met 17 procent toegenomen. Wat verklaart waarom we op de WWF-hitparade van verkwisters stijgen van de 20ste naar de 13de plaats. Binnen Europa staan alleen Finland, Estland, Zweden, Noorwegen en Frankrijk nog slechter genoteerd. In het geval van Finland wordt die slechtere quotering goedgemaakt door een superieure biocapaciteit. Hetzelfde geldt voor Zweden. Die landen hebben een bio-overschot per inwoner, België een groeiend biodeficit.

Onze slechte notering heeft vooral te maken met ons hoog energieverbruik. Ons verbruik van fossiele brandstoffen maakt net niet de helft uit van onze ecologische voetafdruk. Tel daar onze grote afhankelijkheid van nucleaire energie bij, en onze slechte rangschikking wordt meer dan verklaard. Wereldwijd wordt energie verspild: het verbruik vernegenvoudigde sinds 1960. Het gaat niet alleen om energieverspilling door individuele consumenten, maar in België ook en vooral om de structuur van onze industrie. De chemiesector bijvoorbeeld vreet overmatig veel energie. Maar het WWF probeert vooral een mentaliteitsommekeer bij de consumenten te bewerkstelligen. ,,Die ommekeer zal niet gemakkelijk zijn'', waarschuwt directeur James Leape.

Het WWF legt drie toekomstscenario's voor. Het eerste - business as usual - mag geen optie zijn. Want de roofbouw verder opvoeren, zal leiden tot wereldoorlogen om de controle over de schaarser wordende hulpbronnen. Een 'traag' scenario - de roofbouw stopzetten tegen de volgende eeuwwisseling - vereist een halvering van de CO2-uitstoot halverwege de eeuw. Eigenlijk ook geen goede zaak, want tegen dan wordt de opwarming van de aarde onomkeerbaar. De enige maar moeilijkste keuze is een snelle afbouw van de roofbouw, inclusief een super-Kyoto-aanpak van de CO2-uitstoot.

Terug naar Belgisch Congo

Ik hou intens van Afrika. Maar bijna elk bericht uit het zuiden brengt me de tranen in de ogen. En de berichten uit ons voormalig Belgisch Congo zijn op dat vlak zonder enige twijfel de ergste. Ik begrijp niet hoe wij Belgen nu reeds 46 jaar kunnen aanzien hoe onze Congolese broeders in ellende leven, en hoe het prachtigste land van Afrika qua natuur door allerlei schorremorrie naar de kloten wordt geholpen.

Het is toch onze verdomde plicht, om daar in te grijpen. Als mens, maar zeker als ex - koloniale mogendheid. Denken we maar aan de oorsprong van Belgisch Congo, met Leopold II. En bovendien omdat we dat land gedestabiliseerd hebben achtergelaten toen we er vertrokken (denken we maar aan Mobutu, die we altijd gesteund hebben, denken we aan de Katangese Secessie,...). Het waren uiteraard andere tijden, koude oorlog, en zo, maar vandaag weten we toch wel beter. Vandaag weten we dat we daar een heel aantal foute zaken gedaan hebben, en zo ertoe bijgedragen hebben dat dat land 46 jaar later nog steeds in chaos ondergedompeld is.

Maar in deze moderne tijden mogen we toch wel de verantwoordelijkheid opnemen voor dit prachtige land, en met zijn dieren en mensen die zo afzien. We moeten terug naar Congo. We moeten er scholen bouwen, en leerkrachten opleiden, we moeten er ziekenhuizen bouwen, we moeten er veiligheid garanderen, en we moeten er het milieu beschermen.

Elke moderne ontwikkelingssamenwerking steunt op het opbouwen van structuren. Een democratisch Congo gaat immers niet vanzelf opduiken. Maar als België, als één van de rijkste landen ter wereld, zijn verantwoordelijkheid opneemt, dan kunnen we de situatie voor de mensen en de natuur ginds ontzettend verbeteren. En daar doen we de rest van de planeet ook een enorme dienst mee.

Nijlpaarden in Congo met uitsterven bedreigd DS 20.10.2006

Stropers hebben bijna de hele nijlpaardenpopulatie in de republiek Congo uitgeroeid. Volgens onderzoekers van de Zoological Society of Londen (ZSL) is de dierengroep gehalveerd in amper twee weken tijd. De oorzaak van deze dreigende natuurramp ligt bij een Afrikaanse volkstam, de Mai Mai. De krijgers hebben hun kamp opgeslagen in het nationale park Virunga en doden er nijlpaarden voor hun vlees en ivoor. Intussen is het zover gekomen dat het nijlpaard op de lijst van bedreigde diersoorten staat. De parkwachters staan voor de haast onmogelijke opdracht om de situatie opnieuw in de hand te krijgen. ,,Het is één van de grootste uitdagingen sinds de burgeroorlog'', aldus coördinator Lyndsay Gale. Bovendien hebben de Mai Mai nu ook de jacht ingezet op olifanten en buffels. In twee weken tijd doodden de Mai Mai-jagers honderden nijlpaarden en brachten het aantal dieren terug op minder dan 400. Ter vergelijking, twintig jaar geleden liepen er nog zo'n 22 000 nijlpaarden rond in het natuurpark. Die dieren leden echter erg onder de burgeroorlogen die de voorbije jaren woedden in het gebied. Het park ligt op de grens tussen Oeganda en Rwanda en was een toevluchtsoord voor Rwandese vluchtelingen na de volkerenmoord in 1994. De situatie stabiliseerde zich pas toen VN-troepen de rebellen verjoeg. Nadien werden 'park rangers' ingezet om een oogje in het zeil te houden. Verschillende van deze wachters werden echter al aangevallen door Mai Mai krijgers.

Een dag in de file

Vanmorgen moest ik in de gevangenis in Hasselt zijn. Dus in de vroege morgen met de wagen naar Hasselt. In de namiddag moest ik op de Arbeidsrechtbank in Mechelen pleiten. Dus eerst naar Mol, om de dossiers in kwestie op te halen, die nog op het secretariaat lagen, en dan richting Mechelen.

Resultaat: de hele dag op de baan. Sommige mensen zullen zeggen: leuk! Mijn auto is mijn vrijheid!

Het is echt niet leuk om tegenwoordig hele dagen rond te rijden. Overal wegwerkzaamheden. Véél te véél verkeer op de weg. Het verkeer is één grote file, de klok rond.

Het wordt mijns inziens dan ook eens tijd dat de regering inziet dat niemand nog raakt waar hij moet zijn. Het verkeer moet gewoon verminderd worden, want dit is niet meer menselijk. De frustraties lopen hoog op, om van de economische verliezen nog te zwijgen. En dan bekijken we het nog niet eens uit milieuoogpunt.

Ofwel moeten die mannen eindelijk hun verantwoordelijkheid maar eens opnemen, en het autoverkeer trachten te verminderen, zodat degenen die echt met de auto moeten rijden voor hun werk dit kunnen. Ofwel moeten ze er zelf verdomme maar in gaan staan.

Migranten en armoede

Meestal vind ik het leuk wanneer onderzoek bevestigt wat ik zelf al aanvoelde, maar in dit geval is het niet echt reden voor een feestje. Het onderzoek bevestigt immers dat migranten een groot deel van onze arme bevolking uitmaken. Wat uiteraard verklaart waarom er veel meer migranten in de criminaliteit terecht komen, omdat de link tussen armoede en criminaliteit al door vele studies is vastgesteld.

Er moeten een aantal maatregelen genomen worden om deze spiraal te keren. Met name moet men zorgen dat die gezinnen overtuigd worden van het belang van een goede opleiding. Een groot probleem is immers dat ze zelf nooit een fatsoenlijke opleiding hebben gehad en dus niet overtuigd zijn van het nut er van.

Een tweede probleem is de invoer van armen uit de landen van herkomst door middel van familiehereniging. Dit is de doodsteek voor elke poging tot integratie. Zolang de migranten zelf voor de overgrote meerderheid hun huwelijkspartner zoeken in hun land van herkomst, blijven er mensen zonder opleiding en taalkennis overkomen, en faalt elke poging tot integratie. Met elke generatie kunnen de inspanningen zo opnieuw beginnen. Hier moet ook paal en perk aan gesteld worden, voor de eigen bestwil van onze migrantengemeenschappen.

60 procent van de Turken onder armoedegrens (DS 16.10.2006)

BRUSSEL- Liefst 58,9 procent van de personen van Turkse herkomst en 55,6 procent van de mensen van Marokkaanse origine in ons land hebben een inkomen dat onder de Europese armoedegrens van 777 euro per maand ligt. Dat blijkt uit de voorlopige resultaten van een onderzoek in opdracht van de Koning Boudewijnstichting.Van de Italianen in België leeft 21,5 procent onder de armoedegrens, voor de autochtone Belgen is dat 10,16 procent. Opvallend is dat ook alle andere groepen van niet-Belgische afkomst een hoger risico lopen om in armoede te leven.

Minder dan 500 euro

Uit de studie komt bovendien naar voor dat 38,7 procent van de personen van Turkse herkomst en 25 procent van de mensen van Marokkaanse origine maandelijks moeten rondkomen met minder dan 500 euro.Omdat armoede door de mensen zelf heel scherp wordt aangevoeld, werd de respondenten gevraagd naar hun subjectieve beleving: 29,2 procent van de mensen van Turkse afkomst en 37,7 procent van de personen van Marokkaanse origine gaven aan het moeilijk tot zeer moeilijk te hebben om rond te komen. Voor de Belgen was dat 12,2 procent.

Lage scholingsgraad

Dat allochtonen een groter armoederisico lopen, is volgens de onderzoekers onder meer te verklaren door hun lage scholingsgraad, hun gebrekkige kennis van het Nederlands en/of het Frans en de discriminatie die zij ondervinden op de arbeidsmarkt, in het onderwijs en bij huisvesting.Ten tweede was de eerste generatie migranten, de gastarbeiders, ervan overtuigd dat ze zouden terugkeren naar hun thuisland. Als gevolg daarvan investeerden ze niet in een toekomst in België. Ten slotte neemt de grote solidariteit in de migrantengemeenschap af met dramatische gevolgen voor de meest kwetsbare leden. Daarnaast worden sommigen uitgesloten van die solidariteit, zoals gescheiden vrouwen, en wordt die solidariteit soms als beklemmend en integratieremmend ervaren.

Eerste onderzoek

Het is de eerste keer dan in België armoede bij personen van vreemde herkomst wordt onderzocht. De strijd tegen armoede is al ruim twintig jaar één van de belangrijkste actiepunten van de Koning Boudewijnstichting.Het onderzoek, waarvan de volledige resultaten na de zomer van 2007 beschikbaar zullen zijn, wordt uitgevoerd door de Onderzoeksgroep Armoede, Sociale Uitsluiting en de Stad (Universiteit Antwerpen) en het Centre d’Etudes de l’Ethnicité et des Migrations (Université de Liège).

Morgen, op 17 oktober, is de werelddag van het verzet tegen extreme armoede.

Swamped

Swamped. Zo noemt men een verkiezing als die van gisteren in de Verenigde Staten. SP.a - Groen! laat zijn pluimen, en die pluimen vormen de veelbesproken burgemeestersbonus. Niks aan te doen. Daar baten géén campagnes tegen. Het moeras van de populariteit van de burgemeester is voor de coalitiepartner ondoorwaadbaar. Een gekend fenomeen in de politiek, maar wel zwaar kloten na zes jaar steengoed bestuur en een koppel maanden steengoede campagne.

Ach, laat ons dan maar blij zijn om ons persoonlijk resultaat. Op voorhand had ik voorspeld dat er een zevental mensen op de lijst meer stemmen zou hebben als mij, en dat bleek te kloppen. 154 voorkeurstemmen zijn natuurlijk verre van onaardig voor een jonge hond als mijzelf, die zijn heel politieke leven nog voor zich heeft. De 40 stemmen die ik nodig had voor een zetel lijken tergend dichtbij. Je mag daar niet aan denken. Heb voorbeelden genoeg gezien van mensen die op één stem na zetels gemist hebben gisteren.

En waar ik helemaal blij om ben, is het fantastische resultaat voor de provincieraad. Maar liefst 1062 voorkeurstemmen. Da's voor een nieuweling (zeker voor een groene) een onwerelds goed resultaat. Ik zou ze alle 1062 persoonlijk willen zoenen! Ik kan hen niks beloven: een zetel hebben we immers gemist (probeer maar eens een zetel voor de provincieraad te halen wanneer je partij maar in twee van de vijf gemeenten van het district opkomt, in district Hasselt lukte het al niet voor de groenen met ruggesteun in elke gemeente van het district...). Ik kan dus niks beloven, meer dan dat ik mijn best zal blijven doen, en hun steun en vertrouwen niet zal beschamen.

Iedereen die mee de handen uit de mouwen wil steken, om de Limburgse groenen voor eens en voor altijd op de kaart te zetten, mag me steeds een seintje geven.