Swamped

Swamped. Zo noemt men een verkiezing als die van gisteren in de Verenigde Staten. SP.a - Groen! laat zijn pluimen, en die pluimen vormen de veelbesproken burgemeestersbonus. Niks aan te doen. Daar baten géén campagnes tegen. Het moeras van de populariteit van de burgemeester is voor de coalitiepartner ondoorwaadbaar. Een gekend fenomeen in de politiek, maar wel zwaar kloten na zes jaar steengoed bestuur en een koppel maanden steengoede campagne.

Ach, laat ons dan maar blij zijn om ons persoonlijk resultaat. Op voorhand had ik voorspeld dat er een zevental mensen op de lijst meer stemmen zou hebben als mij, en dat bleek te kloppen. 154 voorkeurstemmen zijn natuurlijk verre van onaardig voor een jonge hond als mijzelf, die zijn heel politieke leven nog voor zich heeft. De 40 stemmen die ik nodig had voor een zetel lijken tergend dichtbij. Je mag daar niet aan denken. Heb voorbeelden genoeg gezien van mensen die op één stem na zetels gemist hebben gisteren.

En waar ik helemaal blij om ben, is het fantastische resultaat voor de provincieraad. Maar liefst 1062 voorkeurstemmen. Da's voor een nieuweling (zeker voor een groene) een onwerelds goed resultaat. Ik zou ze alle 1062 persoonlijk willen zoenen! Ik kan hen niks beloven: een zetel hebben we immers gemist (probeer maar eens een zetel voor de provincieraad te halen wanneer je partij maar in twee van de vijf gemeenten van het district opkomt, in district Hasselt lukte het al niet voor de groenen met ruggesteun in elke gemeente van het district...). Ik kan dus niks beloven, meer dan dat ik mijn best zal blijven doen, en hun steun en vertrouwen niet zal beschamen.

Iedereen die mee de handen uit de mouwen wil steken, om de Limburgse groenen voor eens en voor altijd op de kaart te zetten, mag me steeds een seintje geven.