Adieu Marleen

Het parlement is ontbonden, en we gaan de laatste rechte lijn in naar de verkiezingen. Een aantal gezichten keren niet meer terug. Onder meer Marleen Beckers - Govaerts, volksvertegenwoordiger van het Vlaams Belang voor Limburg, staat niet meer op de lijst.

Als eresaluut, geven we u graag haar afscheidswoorden tot de partijraad van het Vlaams Belang mee. Goede wijn behoeft geen krans...

"Partijraad zaterdag 24 maart 2007.

Die zaterdag ben ik in St-Truiden om 8u30 vertrokken om zeker op tijd te zijn op mijn laatste Partijraad. Alle volksvertegenwoordigers, alle fractieleiders van de provincies,... kortom de "elite" van de partij werd verwacht in een Hotel te Beveren om 10u.

De Raad zou aanvangen met de voorstelling van de kandidatenlijsten voor Kamer en Senaat. Naar al oude gewoonte was Gerolf te laat (hij woont slechts enkele kilometers van Beveren, ik meer dan 70km). Omstreeks half 11 werden de lijsten overlopen. Opvallend was dat er - in tegenstelling tot het Vlaams Parlement - absoluut géén rekening werd gehouden met aanwezigheden of prestaties in het Parlement. We kregen zelfs geen overzicht hier omtrent. Ik greep de kans om "Waardig afscheid te nemen" van mijn "collega's"... Hier volgt een samenvatting van mijn afscheid :

Voorzitter, ik wil waardig afscheid nemen en waardig ouder worden, ook al werden mijn familie en ik zelf de laatste tijd niet waardig behandeld en wacht ik nog steeds op een menswaardige oplossing voor mijn plaats in de partij. Hoe de partij mij de laatste maanden heeft behandeld is een GEZINSPARTIJ onwaardig.

Dus, waardig ouder worden, waardig afscheid nemen,... ik zou willen beginnen met "Vlaamse Vrienden", maar de voorbije vier jaren is mij duidelijk geworden dat noch het eerste woord, noch het tweede van toepassing is in de partij. Daarom hou ik het maar bij "Beste Mensen".

Na vier zware, zwarte jaren voor mijn gezin, na vier jaren dolken in mijn rug gevoeld te hebben, vooral in Limburg, reeds voor ik goed en wel verkozen was... wil ik waardig afscheid nemen. Voor sommigen in de Vlaamse Beweging worden constructies uitgedacht of collega's geliquideerd, voor anderen in diezelfde Vlaams Beweging is zelfs een woordje uitleg van de partijtop teveel gevraagd. Ik onthou van Gerolf dat "Communicatie technisch onmogelijk is". Al maanden vroeg ik, in het belang van mijn gezin en van onze broodwinning, naar mijn positie op de Kamerlijst. Niemand vond het de moeite mij uit mijn lijden te verlossen. Gerolf verwijst naar Frank en Frank terug naar Gerolf, zodat géén van beiden de verantwoordelijkheid moet dragen - in mijn ogen een laffe daad, een gezinspartij en een gentleman onwaardig.

Vier jaar geleden werd ik abrupt uit mijn gezin geplukt omdat de lijsttrekker van dienst, traditiegetrouw, géén lijst op de wereld kreeg. Ik moest Limburg depanneren. Totaal onervaren werd ik in het zwembad gegooid, klaar om te verdrinken. Ik heb om HULP geroepen, tevergeefs en onnodig want al snel bleek dat er totaal NIETS van mij verwacht werd in de Kamer. Ik was zo naïf hard te werken in de Kamer en in mijn afdeling St-Truiden... en dit ten koste van mijn gezin. Wij zijn van huis uit kleine zelfstandigen en zijn niet gewoon geld te krijgen om NIETS te doen. Elke maand wordt er geld gestort op de rekening van de politici, of ze ziek zijn of thuis blijven maakt géén verschil. Na vier jaar politieke loopbaan constateer ik dat er 4 soorten parlementairen zijn :1)de normale : hard werken en beloond worden; 2)ook normaal : niet werken en niet beloond worden; 3)de super volksvertegenwoordigers : niet werken en toch beloond worden; 4)de paria's, de sukkelaars, zij die reeds afgeschreven zijn voor ze goed en wel begonnen zijn en toch hard werken. Ik hoor duidelijk bij die vierde groep. Gerolf heeft me in 2003 een vergiftigd geschenk gegeven...

Toch doe ik ook in 2004 en in 2006 mee aan de bollekenskermis - alhoewel het voor mijn man en kinderen te belastend was - en dit op vraag van de Limburgse collega's. Nu, in 2007, de Limburgse collega's mij hadden kunnen steunen, laten ze mij gewoon vallen. Waarom? er staan in Limburg nieuwe, jonge vrouwen klaar, met veel tijd, want geen gezin... Ik moet weg wegens ONUITSTAANBAAR, maar voor twee jonge vrouwen die elkaar niet kunnen uitstaan, wordt een hele constructie opgezet, zodat ze elk hun eigen territorium hebben, hun eigen zandbak.

Dit bewijst dat het V.B. niet veel inzit met mij of waar ik voor sta. Ik herken me niet meer in de mensen van de partij, zij zijn vreemden geworden, met andere waarden en normen. Mijn principes zijn me heiliger dan de partijdiscipline en daarom weiger ik te luisteren naar partijslaven. (Waarom ik voor geen vreemden buig...) Ik wens u nog heel veel zetels en later een dik pensioen. We zullen elkaar nog wel ontmoeten, op een IJzerwake of op een Zangfeest. Ik zal dan weer net als vroeger bij het Gewone Volk zitten, bij mijn Eigen Volk. Het ga u goed!"

Meer pennevruchten van Marleen op de website van de familie Beckers - Govaerts.