Ken je het gevoel dat je zó véél tegelijk wil doen? Je doet je werk doodgraag, je doet aan sport, bent bij een paar leuke verenigingen, bent politiek geëngageerd, hebt een fantastisch lief en een hond als een snoepje.
Soms wordt het allemaal wat veel. De afgelopen weken had ik dat gevoel. Steken in je hartstreek van de stress en alle dagen je rot rennen.
En dan komt het gevoel dat je het allemaal opeens onder controle hebt. Dat je de dossiers onder de knie hebt, dat je je agenda op orde hebt, dat je even wat tijd hebt voor jezelf, je lief en familie. Dat gevoel, van de zon die er doorkomt na een druilerige regendag, dat is geluk.
Geen pallieter - geluk, van alle dagen op je luie krent in het hooi liggen, maar aristotelisch geluk, van actieve - burger - in - de - samenleving.
De lente is blijkbaar op komst. Ik kan het al ruiken. Zoals dat liedje. Daar is de lente, daar is de zon. En de meisjes ontbloten de kuiten...