Leefbaarheid

Ik ga heel eerlijk zijn. Van artikels als dit wordt ik misselijk. Het is niet dat dit wereldschokkende onderzoeksresultaten zijn - dit is iets wat reeds 50jaar algemeen geweten is. De reden dat die non - ferrofabrieken in eerste instantie in de Kempen gezet werden is omdat de boerkes daar toch niks durfden zeggen over de vervuiling. Men wist dus al van het prille begin dat die smeerlapperij de leefbaarheid van de streek zou aantasten. Anders had men ze wel in Gent of Antwerpen gezet.

Maar het meest degoutante vind ik nog dat, zelfs vandaag de dag, de Kempenaars als tweederangsburgers worden behandeld. Er wordt niks, maar dan ook niks aan de historische vervuiling gedaan. Integendeel. In Limburg moet er nog industrie bijkomen van onze Vlaamse regering. Het hele ENA - project (economisch netwerk albertkanaal) is niet meer dan het hedendaagse equivalent van het afwentelen van de grootste vuiligheid op de Kempen, zoals honderd jaar geleden.

Gelukkig houden onze krachtdadige ministers zich wel bezig met de echte problemen van onze 'eersterangsburgers' in Brabant - het probleem Brussel - Halle - Vilvoorde. Als er terloops in de Kempen doden vallen, is dat zeker géén reden om het zwaardere dossier BHV opzij te schuiven.

Ik hoop dat de mensen in de Kempen beseffen dat Groen! de enige partij is waar ze op kunnen rekenen om aan hun zijde te vechten voor de leefbaarheid van hun streek. En ik hoop dat ze dat goed beseffen in het stemhokje volgend jaar.

Inwoners Noorderkempen sterven vroeger door cadmium (DM, 30.07.2008)

Bij inwoners van de Noorderkempen die rond voormalige en nog actieve non-ferrofabrieken wonen, werd voor de periode 1985 tot 2007 een verhoogd risico op een voortijdig overlijden vastgesteld. Het risico op een voortijdig overlijden lag bij hen twintig procent hoger. Als enkel de groep van kankersterften wordt bekeken, stijgt het risico zelfs met veertig procent.

Dat blijkt uit nieuwe onderzoeksresultaten die door de Belgische professoren Jan Staessen (KULeuven) en Harry Roels (UCL) in het vakblad "Environmental Health Perspectives" gepubliceerd werden. De onderzoekers stellen bovendien vast dat er geen drempelwaarde bestaat waaronder er geen verhoogd risico op voortijdige sterfte is. De professoren leiden dit af uit de resultaten van de onderzochte personen uit Balen, Mol, Lommel, Overpelt en Neerpelt die binnen een straal van twee kilometer rond de non-ferrofarieken woonden en uit de resultaten van de testpersonen uit Hechtel-Eksel die in een gebied wonen met een lagere cadmiumblootstelling.

Eerdere onderzoeken bij deze personen wezen al uit dat cadmiumblootstelling kan leiden tot gestoorde nierfuncties, botontkalking, het frequenter voorkomen van fracturen en een viermaal verhoogd risico op longkanker. "Zelfs lang na de sluiting van zink-cadmiumsmelterijen veroorzaakt het cadmium dat omwonenden via de mond of de longen in het lichaam krijgen, gezondheidsrisico's", zo stellen de onderzoekers.

De wetenschappers roepen de overheid op om in aanvulling van het Vlaamse Cadmiumplan in een versneld tempo cadmium in de besmette zones te ruimen. Ze pleiten er ook voor om de preventiecampagnes bij de omwonenden op te voeren en aan verdere monitoring van de cadmiumblootstelling bij de omwonenden te blijven doen. (belga/eb)

Vaandelvlucht

Op een Jean – Luc Dehaene moeten we niet rekenen. Noch op een Wilfried Martens. Geen Gaston Eyskens, geen Marc Eyskens. De CD&V is niet langer de partij van de grote heren. De partij die het land kon leiden, en die ook niet bang was om die leiding te nemen.

Nee, we zitten met een CD&V die de leiding opeist, om er dan niets mee te doen. De ‘partners’ worden gekleineerd, afgedreigd. De CD&V is geen leider, maar een bullebak. De leiding nemen impliceert immers het zoeken naar een oplossing, met respect voor de gesprekspartners.

Onder Yves Leterme is dit onmogelijk gebleken. Als Yves zijn goesting niet kreeg, was het ‘crisis’. Leterme heeft tijdens deze onderhandeling nooit kunnen wegsteken dat hij zijn huiswerk niet gemaakt had. Hij heeft nooit begrip getoond voor de electorale situatie van zijn natuurlijke bondgenoten, de franstalige zusterpartij CDH. Leterme heeft nooit de situatie van het CDH willen begrijpen – niet bij de Lambermontakkoorden in 2001 en niet nu. En daar is het uiteindelijk misgelopen.

De CD&V is niet langer in staat om de keuze te maken tussen enerzijds de leiding van het land nemen, met het zoeken naar een consensus en het zoeken naar compromissen dat daar bij hoort, en anderzijds haar electorale strategie, die haar koppelt aan een niet – levensvatbare extremistische splintergroepering.

Elke toegift is immers een potentiële breuk met de N-VA, en die breuk, die op termijn onvermijdelijk is, wil de partij CD&V zichzelf niet vernietigen, durfde men niet langer maken.

De huidige politieke crisis is dan ook géén regimecrisis, zoals sommigen al te gretig willen laten uitschijnen, maar een identiteitscrisis van de CD&V. De CD&V creëerde het probleem, doch haar kopmannen waren te impotent en te incompetent om het probleem op te lossen. De hete aardappel werd dan maar doorgeschoven naar de koning.

Leterme kan het gewoon niet. Te arrogant, te weinig bekwaam, te weinig menselijkheid vooral. Geen man die klaar was voor de job. Veel geblaat en uiteindelijk verbijsterend weinig wol.

De capitulatie van de CD&V voor de problemen die ze zelf creëerde is echter de totale ontluistering van het sterke merk dat de CVP ooit was. Leterme kan het niet, dat was snel duidelijk, maar dat de partij hem niet tot een oplossing wist bij te sturen, is eigenlijk onbegrijpelijk.

Vooral als je ziet wat CD&V nu eigenlijk in handen heeft: niets. Geen enkel resultaat om mee naar de kiezer te gaan. En de chaos en het geruzie die onder haar ‘leiderschap’ heersten het afgelopen jaar, zijn de verloochening van elke verkiezingsbelofte die men gedaan heeft - ‘Respect’, ‘Goed bestuur’.

De CD&V’ers denken dat ze gewonnen hebben omdat ze bij hun vaandel gebleven zijn. Zij dwalen. Het vaandel van de N-VA hebben ze trouw gediend… Maar hun eigen CVP / CD&V - vaandel, van menselijkheid, respect en goed bestuur, daar schiet niks meer van over…

Leve Tijl!

De laatste maanden komt er eindelijk wat meer erkenning voor een jonge gast met het hart op de juiste plaats: Mario Roymans, beter gekend als Tijl van Limburg. Is het omdat hij totaal onzelfzuchtig probeerde andere mensen te helpen, dat hij in deze superkapitalistische en egoïstische tijd weer mensen aanspreekt? Ik hoop het. Veel van onze medeburgers kunnen iets leren van de kerel.

05/07 Kortfilm ‘Tijl van Limburg’ op TVL

Normaal geeft het TVL-programma ‘Opinie’ duiding en achtergrond bij de politieke actualiteit, maar omdat het vakantie is, staat er dit keer een lichter onderwerp op het menu: de zaak van ‘Tijl van Limburg’. Thomas Beerten (21) uit Koersel maakte daarover een kortfilm en die zal integraal getoond worden.
In het gesprek met de regisseur worden enkele elementen uit het dossier uitgelegd. Patrick Leemans ging ook praten met gouverneur Steve Stevaert, die in 1971 toevallig in hetzelfde restaurant werkte waar ook Mario Roymans, alias Tijl van Limburg, werkte toen hij internationaal nieuws werd door zijn roof van ‘De Liefdesbrief’ van Vermeer. Zijn nobel doel: geld ronselen voor ‘de goede zaak’ van de Pakistaanse vluchtelingen.

Thomas Beerten heeft een fantastische cast kunnen samenstellen. De titelrol wordt gespeeld door Steve Aernouts, de blinde jongen uit ‘Any Way The Wind Blows’ en de gehandicapte Waalse jongen uit ‘De Indringer’. Greg Timmermans, die de hoofdrol had in ‘Ben X’, speelt een krantenjournalist en Veerle Baetens, bij tv-kijkers bekend als ‘Sara’, speelt de kok van hotel-restaurant Soetewey.

Yves, als ik jou zie ben ik niet meer te besturen

Uit het Belang van Limburg. Belgisch surrealisme op z'n best.