Eikels

Ik ben géén fan van Yves Desmet, maar vanmorgen verwoordt hij wonderwel wat ik denk. Ik geef graag zijn opiniestuk van vandaag mee. En hij geeft héél mooi weer waarom ik zo enorm een hekel heb aan Vlaanderen, Vlaamsgezinden en hun symbolen: omdat het zo'n arrogante eikels zijn.

Suiker (De Morgen, 16.10.2007)
Wat een grootmoedigheid! Wat een zelden vertoond inlevingsvermogen in de psyche van de tegenstander! Zeg nu nog dat de communautaire hardliners binnen CD&V en N-VA geen greintje begrip kunnen opbrengen voor de positie van de Franstaligen of voor de simpele, logische vaststelling dat je geen veranderingen waarvoor je een tweederdemeerderheid nodig hebt, kunt doorvoeren met een gewone meerderheid.

Nee hoor, dat hebben ze bij het kartel nu wel begrepen en dus is er geen bezwaar meer om "een lepeltje suiker" toe te staan aan de Franstaligen om ze de bittere pil van de splitsing van B-H-V te doen slikken.

Prompt ontspon zich aan Vlaamse zijde een discussie die je normaal alleen in kringen van koks te horen krijgt: was een theelepeltje voldoende of kon de zoetigheid tot een hele soeplepel worden opgevoerd? In ieder geval wist Hendrik Bogaert, die nooit om een bon mot verlegen zit, te melden dat het nooit een pollepel zou worden. Aan de uiterste Vlaamse zijde werd het lepeltje dan weer meteen het bewijs dat het kartel plat op de buik gaat.

Niemand van al deze verlichte geesten vraagt zich blijkbaar af hoe een Franstalige reageert wanneer hij op een dergelijke manier als een kleuter aangesproken wordt, die van de vriendelijke Vlaamse papa te horen krijgt dat hij om zijn bestwil toch maar dat lepeltje moet slikken, tezamen met een bittere pil.

Niet Franstalig zijnde, meen ik toch net genoeg van de menselijke psyche te kennen om te vermoeden dat een normale tegenreactie aan Waalse kant zou kunnen zijn: "Als je denkt mij te kunnen aanspreken als een kleuter. Als je denkt dat ik ga inbinden voor een onnozel klontje, dan kun je dat lepeltje suiker steken waar de zon niet schijnt.

"Wat Bart De Wever - ongetwijfeld zelfs oprecht - beschouwt als de maximale toegeving die hij kan doen, wordt zo arrogant verwoord dat het bijna niet anders dan contraproductief kan werken. Of hoe zou hij reageren mocht de overkant zeggen dat hij het met "een lepeltje staatshervorming" zal moeten doen?

Deze cruciale week voor het formatieberaad start daarmee op het niveau van een kleutertuindiscussie. Omdat de symbolen en de emoties het nog altijd halen van het nuchter optellen van de sterktes van de verschillende fracties die een oranje-blauwe regering willen.