Brussel - Halle - Vilvoorde
Beste Yves,
Je zal al wel gemerkt hebben dat een regering vormen niet vanzelfsprekend is. We zijn morgen dan ook de 61e dag na de verkiezingen, en als ik de media moet geloven heb je nog géén enkel resultaat geboekt. Dat geloof ik persoonlijk niet. Ik geloof echter wel dat je de grote doorbraak in de regeringsonderhandelingen, de mentale ‘klik’ bij de partijen aan tafel, nog niet hebt bereikt. Er zijn géén tien manier om dit te bewerken, Yves. Daarom schrijf ik je. Om je een mogelijk scenario uit de impasse te bieden.
Je bent immers op weg om de nieuwe Freya te worden. De hemel in geschoten door de media, en daarna onder vuur genomen. Je voelde je eerst een komeet, maar nu voel je je vermoed ik eerder een kleiduif. Je staat van genade was bij de haren getrokken, maar het journalistieke spervuur van deze komkommertijd wens ik je ook niet toe.
Yves, je vormt een regering door terug te keren naar je eigen uitspraak dat ‘de splitsing van Brussel – Halle – Vilvoorde maar vijf minuten politieke moed vergt’. Dat is niet waar. Maar je zat wel dicht bij de waarheid. Niet de splitsing, maar de oplossing van het probleem Brussel – Halle – Vilvoorde vergt vijf minuten politieke moed. De oplossing ligt namelijk voor je neus.
Om dat te begrijpen, moeten we eerst een belangrijke mythe uit de wereld helpen. Namelijk de mythe dat het Arbitragehof gezegd heeft dat de kieskring Brussel – Halle – Vilvoorde gesplitst moet worden. Deze onwaarheid wordt door een aantal mensen - bewust, uit kwade wil, of gewoon uit dommigheid, wie zal het zeggen? - in leven gehouden. Ik loof al vier jaar een wasmachine uit als prijs voor degene die mij kan aanduiden waar het Arbitragehof dit gezegd heeft, doch ik mocht tot op heden géén reacties ontvangen.
Het Arbitragehof heeft integendeel gezegd, in zijn overweging B.9.7 van zijn arrest nr. 73/2003: ‘In geval van behoud van de provinciale kieskringen voor de verkiezing van de Kamer van volksvertegenwoordigers, kan een nieuwe samenstelling van de kieskringen in de vroegere provincie Brabant gepaard gaan met bijzondere modaliteiten die kunnen afwijken van degene die gelden voor de andere kieskringen, teneinde de gewettigde belangen van de Nederlandstaligen en Franstaligen in die vroegere provincie te vrijwaren. Het komt niet aan het Hof, maar aan de wetgever toe die modaliteiten nader te bepalen.’
Het Arbitragehof heeft dus uitdrukkelijk gezegd dat B-H-V niet gesplitst moet worden, ook al houdt dat een afwijkende regeling in ten aanzien van de andere provincies, omdat die afwijkende regeling ervoor bedoeld kan zijn om de gewettigde belangen van een taalgemeenschap te vrijwaren.
Nu, dat is niet het enige waarvoor ik een wasmachine uitloof, Yves. De prijs gaat ook naar degene die mij kan overtuigen waarom B-H-V zou gesplitst moeten worden. Ik zie daar immers geen reden toe. Laat ons wel wezen: de enige reden dat men dat wil splitsen, is om te vermijden dat Franstaligen in Halle – Vilvoorde op Franstalige politici uit Brussel stemmen. En dat wil men niet.
Het is moeilijk Franstaligen te overtuigen om ermee in te stemmen om hun eigen positie bij de verkiezingen te hypothekeren. Het is moeilijk Franstaligen te overtuigen om in te stemmen met een hertekening van een kieskring, als die hertekening expliciet bedoeld is om een middenvinger naar hen op te steken. Het is moeilijk Franstaligen te overtuigen als je mij al niet kan overtuigen. Ik heb daar persoonlijk warm noch koud van, het interesseert mij zelfs maar matig (er is immers niks dat zo hard op een kieskring lijkt als een andere kieskring), dus ik sta echt wel open voor goede argumenten. Kiezers verhinderen om op de kandidaat van hun keuze te stemmen is echter géén goed argument, ongeacht de taal van de kiezer of kandidaat. Dit hele dossier is dan ook een zorgvuldig georchestreerde crisis. En blijven aandringen dat de Franstaligen instemmen met een splitsing is vragen dat zij de broek voor je afstropen en vooroverbuigen. Niet echt de manier om vertrouwen te kweken voor een regering.
De oplossing ligt dus voor je neus, Yves. En je hebt met deze discussie over de kieskringen in Brabant een prachtig non – dossier om een joviale jeste te doen naar de Franstaligen, en direct je regering op de rails te zetten, zonder dat je er eigenlijk iets voor moet opgeven (buiten een hersenschim die het politieke landschap in dit land nu reeds enkele jaren verziekt).
Yves, je voegt de kieskringen B-H-V en Leuven gewoon samen. En iedere kiezer stemt op wie hij wil, Franstalig of Nederlandstalig. Dat is pas democratie. Dat is pas vertrouwen in elkaar. Dat is bovendien het voorstel van de Franstaligen. En ook mijn voorstel. Voor mijn part voeg je het arrondissement Nijvel er ook nog aan toe. De hele provincie Brabant als één kieskring. Dat is niet de oplossing waar vele Vlaemschgezinden op zitten te wachten, Yves. Maar wel de eerlijkste en meest democratische oplossing. Want laat ons wel wezen: op wie de mensen stemmen, dat zouden ze toch zelf moeten kunnen beslissen. En niet jullie in Brussel voor hen.
Je zal al wel gemerkt hebben dat een regering vormen niet vanzelfsprekend is. We zijn morgen dan ook de 61e dag na de verkiezingen, en als ik de media moet geloven heb je nog géén enkel resultaat geboekt. Dat geloof ik persoonlijk niet. Ik geloof echter wel dat je de grote doorbraak in de regeringsonderhandelingen, de mentale ‘klik’ bij de partijen aan tafel, nog niet hebt bereikt. Er zijn géén tien manier om dit te bewerken, Yves. Daarom schrijf ik je. Om je een mogelijk scenario uit de impasse te bieden.
Je bent immers op weg om de nieuwe Freya te worden. De hemel in geschoten door de media, en daarna onder vuur genomen. Je voelde je eerst een komeet, maar nu voel je je vermoed ik eerder een kleiduif. Je staat van genade was bij de haren getrokken, maar het journalistieke spervuur van deze komkommertijd wens ik je ook niet toe.
Yves, je vormt een regering door terug te keren naar je eigen uitspraak dat ‘de splitsing van Brussel – Halle – Vilvoorde maar vijf minuten politieke moed vergt’. Dat is niet waar. Maar je zat wel dicht bij de waarheid. Niet de splitsing, maar de oplossing van het probleem Brussel – Halle – Vilvoorde vergt vijf minuten politieke moed. De oplossing ligt namelijk voor je neus.
Om dat te begrijpen, moeten we eerst een belangrijke mythe uit de wereld helpen. Namelijk de mythe dat het Arbitragehof gezegd heeft dat de kieskring Brussel – Halle – Vilvoorde gesplitst moet worden. Deze onwaarheid wordt door een aantal mensen - bewust, uit kwade wil, of gewoon uit dommigheid, wie zal het zeggen? - in leven gehouden. Ik loof al vier jaar een wasmachine uit als prijs voor degene die mij kan aanduiden waar het Arbitragehof dit gezegd heeft, doch ik mocht tot op heden géén reacties ontvangen.
Het Arbitragehof heeft integendeel gezegd, in zijn overweging B.9.7 van zijn arrest nr. 73/2003: ‘In geval van behoud van de provinciale kieskringen voor de verkiezing van de Kamer van volksvertegenwoordigers, kan een nieuwe samenstelling van de kieskringen in de vroegere provincie Brabant gepaard gaan met bijzondere modaliteiten die kunnen afwijken van degene die gelden voor de andere kieskringen, teneinde de gewettigde belangen van de Nederlandstaligen en Franstaligen in die vroegere provincie te vrijwaren. Het komt niet aan het Hof, maar aan de wetgever toe die modaliteiten nader te bepalen.’
Het Arbitragehof heeft dus uitdrukkelijk gezegd dat B-H-V niet gesplitst moet worden, ook al houdt dat een afwijkende regeling in ten aanzien van de andere provincies, omdat die afwijkende regeling ervoor bedoeld kan zijn om de gewettigde belangen van een taalgemeenschap te vrijwaren.
Nu, dat is niet het enige waarvoor ik een wasmachine uitloof, Yves. De prijs gaat ook naar degene die mij kan overtuigen waarom B-H-V zou gesplitst moeten worden. Ik zie daar immers geen reden toe. Laat ons wel wezen: de enige reden dat men dat wil splitsen, is om te vermijden dat Franstaligen in Halle – Vilvoorde op Franstalige politici uit Brussel stemmen. En dat wil men niet.
Het is moeilijk Franstaligen te overtuigen om ermee in te stemmen om hun eigen positie bij de verkiezingen te hypothekeren. Het is moeilijk Franstaligen te overtuigen om in te stemmen met een hertekening van een kieskring, als die hertekening expliciet bedoeld is om een middenvinger naar hen op te steken. Het is moeilijk Franstaligen te overtuigen als je mij al niet kan overtuigen. Ik heb daar persoonlijk warm noch koud van, het interesseert mij zelfs maar matig (er is immers niks dat zo hard op een kieskring lijkt als een andere kieskring), dus ik sta echt wel open voor goede argumenten. Kiezers verhinderen om op de kandidaat van hun keuze te stemmen is echter géén goed argument, ongeacht de taal van de kiezer of kandidaat. Dit hele dossier is dan ook een zorgvuldig georchestreerde crisis. En blijven aandringen dat de Franstaligen instemmen met een splitsing is vragen dat zij de broek voor je afstropen en vooroverbuigen. Niet echt de manier om vertrouwen te kweken voor een regering.
De oplossing ligt dus voor je neus, Yves. En je hebt met deze discussie over de kieskringen in Brabant een prachtig non – dossier om een joviale jeste te doen naar de Franstaligen, en direct je regering op de rails te zetten, zonder dat je er eigenlijk iets voor moet opgeven (buiten een hersenschim die het politieke landschap in dit land nu reeds enkele jaren verziekt).
Yves, je voegt de kieskringen B-H-V en Leuven gewoon samen. En iedere kiezer stemt op wie hij wil, Franstalig of Nederlandstalig. Dat is pas democratie. Dat is pas vertrouwen in elkaar. Dat is bovendien het voorstel van de Franstaligen. En ook mijn voorstel. Voor mijn part voeg je het arrondissement Nijvel er ook nog aan toe. De hele provincie Brabant als één kieskring. Dat is niet de oplossing waar vele Vlaemschgezinden op zitten te wachten, Yves. Maar wel de eerlijkste en meest democratische oplossing. Want laat ons wel wezen: op wie de mensen stemmen, dat zouden ze toch zelf moeten kunnen beslissen. En niet jullie in Brussel voor hen.
Vijf minuten politieke moed, jongeman. En succes met je regering!
posted by Peter Verpoorten @ donderdag, augustus 09, 2007
5 comments
