Respect

Ik mis respect in de huidige regeringsonderhandelingen. Respect voor elkaar als onderhandelingspartner, respect voor de burger, respect voor het gezond verstand.

Wat ik eerst en vooral onbegrijpelijk vind, is dat men de fout van Yves Leterme van 2007 nu gewoon opnieuw, zonder nadenken herhaalt:

Leterme vond géén vertrouwen voor zijn regering, omdat hij éérst een akkoord wou over staatshervorming en Brussel-Halle-Vilvoorde. In regeringsonderhandelingen die, of je het nu leuk vindt of niet, vooral een machtsspel zijn, kan géén vertrouwen ontstaan dat voldoende draagkrachtig is voor zo'n zware hervormingen. Iedereen is daardoor extreem geïrriteerd, en er is uiteindelijk geen enkel resultaat. Bovendien zit de regering op zijn gat en wordt er géén beleid gevoerd.

Vorm eerst een regering, en laat die werken, en start dan daarnaast met diepgaande onderhandelingen over uw staatsstructuur. Dit schept vertrouwen, aangezien je niet de indruk wekt dat je je electoraal gewicht gebruikt om jouw mening door de strot van anderen te duwen. Dit is uiteraard nefast in iets delicaats als het functioneren van je staat. Daar dient gezocht te worden naar de beste oplossing. Dit kan uiteraard niet als dit deel uitmaakt van het machtsspel van de regeringsvorming. Vroeger is dit bij de staatshervormingen nooit zo op de spits gedreven.

Mijn suggestie: Di Rupo vormt een olijfboomcoalitie (christen democraten/socialisten/groenen), en start een onderhandeling over de staatshervorming en aanverwante dossiers, waarbij N-VA, MR en VLD aan tafel schuiven. Dan zijn we ten minste vertrokken. Plan B, indien Di Rupo verstek laat gaan: dan vorm ik de regering zelf wel. Ik ben beschikbaar.

Enig probleem bij deze ontkoppeling: de N-VA is mijns inziens niet uit op een akkoord, maar op het verder blokkeren van de hele boel. Dat doen ze sinds 2007, en is hun succesrecept. Dit beleg duurt ondertussen meer dan drie jaar, en iedereen begint nerveus te worden. En hoe nerveuzer iedereen wordt, hoe meer de N-VA hoopt dat het land - per ongeluk & zonder enig democratisch draagvlak - uiteenvalt...

Daarom eis ik als burger dus meer respect.

Maar er is hoop: nu de Rode Duivels wonnen tegen Kazachstan, dan gloort er licht aan het einde van de tunnel.